Junior speaking contest

Hallo allemaal!
Ik heb een paar dagen niet gepost, en dat vind ik ook vervelend. Maar ik heb het zó druk gehad! Waarschijnlijk denken jullie nu 'het vaste riedeltje: school, huiswerk, andere dingen'. Maar dit keer was het een geldige reden! Ik ben namelijk naar de regionale rondes van de junior speaking contest geweest! We moesten namelijk op school een speech schrijven in het engels over 'the future' (de toekomst), en deze voor de klas houden. Samen met een paar andere mensen vond de klas ons het beste, en daarom gingen wij 'strijden' tegen de rest van de tweetalige jaarlaag. Zoals jullie al hebben kunnen lezen had ik gewonnen! En daarom mocht ik naar de regionale rondes. Klik snel op 'more strawberrytea'!

Ik, de tweedejaars die de school zou vertegenwoordigen, onze reserves, onze supporters en een paar leraren zouden die middag gaan. We kwamen binnen, in een oude school in Oss, en ik was op dat moment nog niet echt heel erg zenuwachtig. Na even zoeken kwamen we in een soort aula met podium. Toen begonnen de zenuwen wel te komen! Zeker toen de zaal volstroomde. Er waren zeker 80 mensen...

Eerst werden we welkom geheten door een duidelijk aan haar accent te horen schotse vrouw. Daarna moesten als eerst de tweedejaars hun speeches doen. Onze tweedejaars, M (ik weet niet of ze genoemd wil worden, vandaar) moest als eerste en ze deed het ontzettend goed! Er waren in totaal 9 tweedejaars, sommige waren duidelijk slecht voorbereid, andere waren extreem goed. Persoonlijk vond ik M bij de laatste categorie horen. Hierna was er een pauze waarin 3 meisjes van de school zongen. Ik dacht: 'Het zal wel weer', maar ze waren echt briljant, ze waren gewoon geweldig! Waarom kan ik dat nou niehiet? (':

Daarna waren de derdejaars aan de beurt... En mag jij raden wie als eerste mocht! Juist, ik. Maar eigenlijk waren alle zenuwen die zich tijdens de pauze hadden opgestapeld verdwenen, ik had er gewoon zin in!
Mijn speech ging ontzettend goed! Daarna moest ik nog wat vragen van de jury beantwoorden over mijn speech, maar ook dat ging prima!
Vervolgens kwamen alle andere kandidaten. Sommige vond ik oké, andere vond ik goed, en weer andere briljant! Het niveau lag gewoon heel erg hoog.

Toen de jury terug kwam met het resultaat was ik helemaal óp van de zenuwen. Eerst werden alle tweedejaars op het podium gehaald. Eerst werden certificaten en trofeetjes uitgedeeld aan de genen die zoiezo niet hadden gewonnen, wat op zich vrij lullig was... Hoe dan ook, uiteindelijk bleek M, van onze school gewonnen te hebben! Echt geweldig, ik ging helemaal uit mijn dak!

En toen... de derdejaars. Weer werden certificaten en trofeetjes uitgedeeld aan de genen die het niet waren. Daar zat ik, met nog twee andere meisjes, niet bij. Weer viel er eentje af, nu waren we nog maar met z'n tweetjes... Ik en het andere meisje. Uiteindelijk kreeg ook ik de trofee en het certificaat in mijn handen gedrukt met de woorden: 'It was só close. However, you're our runner-up.' Ik snapte, door alle spanning, niet helemaal wat ze bedoelde en toen mijn beste vriendin begon te juichen, begreep ik: ik had gewonnen! Todat de presentatrice zei: 'Which means the winner is...' Wauw, dat was even genânt. Ik denken dat ik had gewonnen, was ik tweede... 'Runner-up' betekend dus reserve.

Tweede is gewoon echt heel goed. Ik bedoel, ik heb de derde jaarlaag verslagen en 7 andere scholen uit onze regio. En toch... Dat 'net-niet' gevoel. Dat werd nog versterkt nadat wildvreemden op mij af kwamen met de boodschap dat ze mij beter vonden dan de winnares, of de juryleden die nogmaals kwamen zeggen dat het 'so close' was. Het is een beetje onwerkelijk. Al twee weken van te voren heb ik iedere dag geoefend, en opeens is het voorbij. Tenzij de echte winnares ziek word, maar daar mag ik niet vanuit gaan. En ook al doe ik het stiekem toch, daar mag ik ook niet op hópen.

 Mijn trofee, hoera (:

 Certificaat.

Het was een geweldige dag en een superervaring, 100%! En van Joy en Mari-lee heb ik gehoord dat de taartjes die werden geserveerd ook echt 'nomnomnomm' waren. En toch is het jammer! Ik mag niet klagen, maar ik was gewoon heel erg graag doorgegaan! Maar weet je wat wel iets is wat ik heb ontdekt? Ik mag dan wel niet hebben gewonnen, maar ik heb wel ontdekt dat speechen wel iets is wat ik met heel erg veel plezier doe, en waar ik ook echt later wel iets mee wil. After all, het thema was 'the future'. En als speechen iets is waarmee ik iets wil in 'the future' dan heb ik toch iets gewonnen!

Liefs!

ps, Bereid je vast voor op mijn volgende artikel: wreck this journal update. Beware!