Hallo jongens! Ik draag een trui in deze blogpost. Persoonlijk vind ik truien eigenlijk het allerfijnste op de hele wereld, (op lieve mensen en lachen en twitter en thee na dan).

Trui: H&M / Rokje: Primark / Riem: H&M / Schoenen: Primark / Tas: vintage

Nevelige druppels

De zon liet haar eerste stralen schijnen

Op de nevelige druppels op het raam

Het zou weer zo'n dag worden

Waarop je liever niets had gedaan

Liever zorgeloos geluierd in de zonneschijn

Zoals die nevelige druppels op het raam

Warm, soezerig en zorgeloos verdwijnend

Als nevelige druppels voor de zon.

Schimmelige foto's en slechte grapjes.

Ik hou zo van mijn camera.
Nee echt, wat een prachtding. De foto's waren altijd al van die heerlijk middelmatige - hoe ik het noem - familiekiekjes-kwaliteit. Hij maakte van die prachtfoto's die niemand echt mooi vind (en waar niemand ook goed opstaat) (familiekiekjes dus).
Ik heb hem één keer laten vallen. Eén keer. En hem daarna met alle liefde die ik bezit hem weer voorzichtig teruggelegd op zijn plek. Er nog net geen kusje op gegeven, maar het scheelde niet veel. Maar dit was blijkbaar al teveel voor dat schitterende stukje instabiele electronica, want alle foto's die ik nu maak zijn groen uitgeslagen, alsof ze maanden hebben liggen schimmelen in een vochtig schuurtje...
Maar goed. Vandaar deze schimmelfoto's, hoop dat het het kijkplezier niet bederft. (Schimmelen, bederven, snap je hem? Wat ben ik weer hilarisch vandaag, jeetje.)

~ Ik doe dansjes ben ik al yolo ~

Shirt: Bershka / Rokje: Selfmade / Riem: H&M / Schoenen: Scapino + self-edited

Nou dag lieve bloggers, ik ga maar weer eens wat anders doen. Of niet. Niksdoen is namelijk een van de fijnste dingen die erzijn. Gewoon voor je uitstaren (niet aan te raden in het openbaar, voor je het weet denkt er iemand dat je diegene doordringend aankijkt en laten we wel wezen, dat is nou eenmaal vrij creepy).
We shall see.

Web van angst

Mijn gedachten verstrikt

Vluchtend, heen en weer

als maar sneller

De gedachtenspinsels vormen lussen

Trekken aan

Verstrakken

Vormen knopen

Ik raakte verstrikt

Verstikt

Jij hebt me ontwart.

Jij hebt me gered.

We've been fighting lately, we've been fighting with the wolves.

Goedenavond medebloggers! Ik heb eindelijk vakantie, en daar had ik aanvankelijk niet eens bijzonder veel zin in. Noem me niet meteen 'ondankbaar mormel', want ik heb zeker een reden! Ik ben bijna anderhalve week ziek thuis geweest en geen mens gezien en daarom had ik veel sociaal contact op school ook erg prettig gevonden. Maar nu ik eenmaal vakantie heb ben ik van plan veel sociale dingen te gaan doen en geniet ik er wel echt van (volg voor de updates mijn twitter @tofheid! Je vindt er ook zwoele ask.fm antwoorden, haattweets tegen tieneraccounts/Monique Smit en odes aan engeland en gingers).

Yay voor het op elke foto vrijwel hetzelfde staan! En ik heb de filters ook ontdekt op photobucket, hoera (':
Hebben jullie al vakantie of moeten jullie nog even ploeteren?

Over het drankje met een sfeertje.

Ik denk niet dat jullie het geraden hebben, en de naam van mijn blog draagt daar natuurlijk 100% aan bij, maar ik houd van thee. Niet op een normale, gezonde 'thee-is-best-lekker'-manier, maar op de 'WAAR-IS-THEE-IK-HEB-FUCKING-THEE-NODIG-THEE-IS-HEILIG-HEILIGE-THEE-SLURP-JAAAAH'-manier. Waar komt deze obsessie vandaan en wat is nou mijn favoriete thee? (heel hoog onzin-gehalte deze post)

Now I literally have the emotional range of a teaspoon (degene die reference snapt is echt de held van de dag).

A river flows, tears we wept.

Een iets minder goede avond.
Eergisteren was een absurde dag. Ik zat rustig in de bus naar school toen mijn zusje, die ook in de bus zat, gebeld werd door mijn moeder, om te vertellen dat opa was gestorven. Nu was de situatie rond mijn opa al erg kritiek, maar als je zo uit het niets te horen krijgt dat hij is overleden is toch wel heel erg heftig. Ik ga niet het hele verhaal hier op internet gooien, hoe lief jullie ook zijn, maar het komt erop neer dat het misschien wel beter zo is. Hij was al zo lang ziek en het begon uitzichtloos te worden.

Ik voel me raar, het is nog niet helemaal tot me doorgedrongen. Met vlagen ben ik heel verdrietig, maar zodra ik me onder andere mensen begeef kan ik het grotendeels helemaal loslaten. Erg fijn, maar het is ook goed om er wel veel mee bezig te zijn, anders heelt het nooit. Ik heb nog nooit een dierbare verloren, lucky me, maar dat maakt het wel extra lastig. 

Tips zijn ontzettend welkom.